Düzce'nin nüfusu
Büyük göç hareketlerinin başlatan Osmanlı-Rus savaşları (1877 - 1878) sırasında Anadolu'ya Abaza, Çerkez, Gürcü, Laz, Boşnak, Arnavut, Tatar, Kürt, Makedon ve Rumeli göçmenleri gelmişlerdir. 1730 yillardan beri günümüze kadar yerlesik cingene nufusuda sabittir.Göçmenlerden bir kısmı Bolu İline, durumları iyi olmayan Kırım, Kafkasya ve Rumeli göçmenleri ise Düzce Ovası ve Akçakoca çevresinde çoğunlukla orman açmalarına yerleştirilmişttir, 1823 senesi itibarı ile bir kısım yerleşik çingene nufusunun varlığıda sözkonusudur, 1830 ve 1864 yıllarındaki göçlerden sonraki bu büyük göçler,Abdülaziz döneminden II.Abdülhamit dönemine kadar sürmüştür
1924 ve 1940 lardaki göçlerden sonra 1946 ve 1952 yıllarında Bulgaristan, Yugoslavya ve Yunanistan'dan gelenler olmuştur.
Doğu Anadolu'dan gelen Ermenilerin de Düzce, Adapazarı ve İzmit'e yerleşmesiyle Düzce Ovasında etnik çeşitlilik artmıştır. Bu dönemde bir nahiye ve 133 köyü ile Düzce nüfusu 34861'dir. yılları arasında İsmail Kemal Beyin çalışmaları ile Düzce'ye yeni bir kasaba kimliği kazandırılmış, Cedidiye, Şerefiye, Nusretiye ve İcadiye gibi yeni mahalleler oluşturulmuştur.
Türkiye genelinde en kalabalık yaş grubu 15-19 yaş grubu olduğu halde, Düzce’de en kalabalık grup 20-24 yaş grubu olduğu halde, Düzce’de en kalabalık grup 20-24 yaş grubuna kaymaktadır. Diğer taraftan bu görünüm kent merkezi, ilçe merkezleri ve köyler için çok büyük farklılıklar göstermektedir. Bu farklılıkların nedeni, özellikle kent merkezi ve ilçe merkezlerinin nüfus hareketliliğine çok açık oluşudur. Nüfusun bu hareketliliğine 12 Kasım depreminin de katkı yaptığı söylenebilir. Nüfus hareketlerindeki bu kararsızlık Düzce köylerinde daha azdır.
Düzce genelinde hanelerin yüzde 25,7’si 4 kişilik haneler, yüzde 67,6’sı da 4 veya daha az üyeli hanelerdir. Kent merkezinde 5 kişilik hanelerin payı yüzde 37’ye çıkmaktadır. Köylerde en yaygın aile büyüklüğü tipi 5-6 kişilik ailelerdir (yüzde 29,8). Diğer taraftan, Düzce genelinde 7 ve daha fazla üyeli ailelerin payı yüzde 12,9 iken, bu pay ilçe merkezlerinde yüzde 8,2’ye, kent merkezinde yüzde 5,4’e düşmekte, köylerde ise yüzde 19,8’e kadar çıkmaktadır. Büyüklük olarak Düzce köyleri geleneksel yapıyı korumaktadır.
Benzer şekilde, Düzce kent merkezi ortalama yaşı, Düzce köyleri ortalama yaşından 0,039 anlamlılık düzeyinde düşüktür. Düzce’de de köylerde yaşlı nüfus yaşamakta, genç nüfus başka yerlere göçmektedir. 1998’e göre hane halkı büyüklükleri Türkiye geneli için 4,3’tür. Düzce araştırmasında hane büyüklüğü ortalama 4,33 kişi olarak bulunmuştur.
Düzce’nin demografik yapısı ile ilgili gösterge değerleri için beklenti, İlimizin coğrafi konumuna uygun olarak, ülkemizin gelişmiş bölgesi olan Batı Anadolu değerlerine yakın olmasıdır.
12 Kasım 1999 depremi Düzce’yi derinden sarsmıştır. Çok yüksek sosyal ve demografik hareketliliği olan İlimizin sosyal ve demografik yapısı yeni bir dengeye kavuşmak üzere hareketliliğini sürdürmektedir.
Düzce’nin nüfus artış hızı yılları arasında Türkiye nüfus artış hızına çok yakındır. 1935 yılından sonraki Genel Nüfus sayımı yıllarında Düzce nüfus artış hızı hep Türkiye Nüfus artış hızının altında kalmıştır. Özellikle 1960’dan sonra dönemi dışında, nüfus artış hızında ciddi bir yavaşlama izlenmektedir.
Düzce nüfusunun yarısı köylerde yaşamaktadır. Geri kalan yarısı da, yine birbirine yakın miktarlarda il merkezi ve ilçe merkezlerinde yaşamaktadırlar. Yerleşim yerlerinde nüfusun dağılımı cinsiyete göre farklılık göstermemektedir. İl nüfusunun kent merkezinde yığılma eğiliminde olması nüfusun kır-kent dağılımının giderek bozulması riskini taşımaktadır.
Kırsal alandan kentlere doğru bir akım vardır. Kırsal alanın boşalmasına, kentlerinde üretici olmayan bir kalabalıkla dolmasına neden olabilir. Bunun sonucu olarak, kentler plansız büyüme sürecine girerek uygur bir kent olmaktan çok, uygar hizmetlerin verilemediği çok kalabalık köylere dönüşür.
Göç, Düzce İlinde durmamakta, Düzce dışına da taşmaktadır. Genelde Düzce’ye dışardan gelenlerin Düzce’yi atlama tahtası gibi kullandıkları söylenebilir.
Yaş bağımlılık oranı büyük bir genç, üretici insan kaynağının varlığını göstermektedir.
Toplam doğurganlık hızı, çok az olmakla beraber, Türkiye değerlerinin üzerindedir. Özellikle, yaşa özel doğurganlık hızları, genç nüfusun doğurganlık hızının son yıllarda artış eğilimine girdiğini göstermektedir. Kadınların ideal çocuk ortalaması, gerçekleştiği taktirde, nüfus artış hızını sabit veya sıfıra yakın tutacak düzeydedir.
Düzce’de kadınların aile planlaması yöntemleri konusunda bilgi düzeyleri çok yüksektir. Özellikle modern ve etkili yöntem kullanımı Türkiye’dekinden daha yaygındır.
Hem bebek ölümleri, hem de yetişkin ölümleri çok düşük düzeydedir. Doğuşta beklenen ömür süresi çok uzundur.
2000 Nüfus Sayımı - Toplam Nüfus: 314.266
Düzce linkleri
 |
Düzce merkez belde ve köyleri |
 |
|
İl: Düzce ● İlçe Merkezi: Düzce
Beldeler:
Köyler:
Ağaköy • Akbıyıklar • Akpınar • Aktarla • Akyazı • Altınpınar • Asar • Aybaşı • Aydınpınar • Aynalı • Bahçeköy • Ballıca • Bataklıçiftlik • Beslambey • Bostanyeri • Büyükaçma • Çakırhacıibrahim • Çakırlar • Çamköy • Çamlısu • Çavuşlar • Çınardüzü • Çınarlı • Çiftlikköy • Dağdibi • Darıcı • Dedeler • Değirmenbaşı • Derdin • Derelitütüncü • Develi • Doğanlı • Duraklar • Düverdüzü • Düzköy • Eminaçma • Erdemli • Esençam • Esentepe • Eskimengencik • Fevziye • Fındıklıaksu • Gökçe • Gölormanı • Güldere • Gümüşpınar • Günbaşı • Gündolaması • Güven • Hacıahmetler • Hacıaliler • Hasanlar • Hatipliketenciler • Hocaoğlu • İhsaniye • İslahiye • İstilli • Kabalak • Kadıoğlu • Kaledibi • Karaçalı • Karaderehasanağa • Kavakbıçkı • Kaymakcı • Kazukoğlu • Kemerkasım • Kızılcık • Kirazlı • Koçyazı • Konaklı • Kozluk • Köprübaşıömerefendi • Kurtsuyu • Kuşaçması • Kutlu • Kuyumcuhacıali • Küçükahmetler • Küçükmehmetler • Küçükmehmetler • Mamure • Muncurlu • Muradiyemengencik • Musababa • Nalbantoğlu • Nasırlı • Osmanca • Otluoğlu • Ovapınar • Ozanlar • Özyanık • Paşakonağı • Paşaormanı • Pınarlar • Sallar • Samandere • Sancaklar • Sarayyeri • Sinirci • Soğukpınar • Suncuk • Şaziyeköy • Şıralık • Taşköprü • Tokuşlar • Turaplar • Uğur • Üçyol • Yahyalar • Yaka • Yayakbaşı • Yayla • Yeniaynalı • Yenikaraköy • Yenitaşköprü • Yeşilçam • Yeşilçimen • Yörük • Yukarıyahyalar
|
|
|
